Gevloek ende frustratie , met matig resultaat

Het begon allemaal bij Nand, mijn neefje, het petekindje van mijn vriend. Op zijn verlanglijstje stond een logeerkoffertje. Als kind had ik zelf ook zo'n koffertje en ik vond dat fantastisch ! Ik gebruikte het echt om te gaan logeren en was dan ook trots op mijn eigen valies ! I

Hoewel er op het www mooie exemplaren te vinden zijn, besloot ik om er zelf eentje te maken. Want ik vond de koffertjes vaak te duur voor wat het was, vond geen oranje exemplaar ('lolanje' is zijn lievelingskleur !!) , ...

Ik vond het handleiding hier; zo moeilijk kan dat nu toch niet zijn?! Ik was zo enthousiast dat ik van plan was om voor mijn metekindje ook eentje te maken. Zo kon hij snel eens komen logeren ! Ook zoonlief ging mettertijd zo'n koffertje krijgen. Die plannen heb ik echter allemaal opgeborgen ! Wat een stom plan was da eigenlijk ook! Is er nu niemand die dat uit mijn hoofd kon praten en me met de voetjes op de grond kon brengen. Of heeft mijn vriend dat wel gedaan en heb ik dat gewoon naast me neergelegd, zoals meestal ?!

Vol goede moed en met een prachtig exemplaar in mijn achterhoofd begon ik eraan. 

Het liep al fout bij de eerste stap: Het flocken van zijn naam ! Ik weet niet vanwaar deze flockfolie komt, maar zeker niet van bij Vermiljoen. Daar heb ik nog nooit problemen gehad, maar deze plakte niet ! Nog steeds veel goede moed, dus stikte ik de letters erop. Het bleek echter een voorteken. 

Ik heb zowat ALLES moeten lostornen wat ik heb gestikt, vele stiksels zelf verschillende keren. Na anderhalve dag gepruts was het koffertje klaar voor de vuilbak en was ik alweer aan het rondsurfen op zoek naar een koopexemplaar. Het koffertje lag nog op de tafel, want misschien kon ik er nog wel iets anders uit maken. Ik liet het even voor wat het was, want de frustratie was te groot en de kans op een volgend verpest product reëel ! 

Mijn vriend kwam thuis en was enthousiast; "Hij zag er niets verkeerd aan. (mannen !! alweer! ) Kon ik dat nu echt niet afwerken ?! " 

Hij zei de juiste dingen, want de dag erna had ik mijn tweede adem gevonden. Ik haalde alles uit elkaar en begon helemaal opnieuw. Net voor het klaar was, ontdekte ik dat de rits stuk was. Dus voor de derde keer alles opnieuw! Gelukkig had ik nog een reserve rits liggen ! 

Helemaal goed kreeg ik het niet meer, daarvoor had ik al teveel misstappen begaan ! Maar het is alweer toonbaar. Van ver ziet het er wel ok uit, de afwerking is wat anders. Detailfoto's zal je niet te zien krijgen, daarvoor schaam ik me teveel. Maar aan een 3-jarig neefje durf ik het wel cadeau doen. 

Laat ons zeggen dat een franse handleiding, een kat die niet weet of ze nu binnen of buiten wil, tijdsdruk, een jammerend kind om aandacht, en frustratie omdat alles niet gaat hoe ik het wil; niet zo ideaal zijn om aan zo'n  project te beginnen!

Goedgekeurd door zoonlief!

Zoonlief was alleszins jaloers en trots met de koffer van zijn neefje. Tranen en gejammer toen ik het inpakte, want hij wou dat ook.

Om het goed te maken stopte ik er nog een voorleeesboekje in . 

En Nandje?  Die was wel blij , want wat kan de afwerking een 3-jarige nu schelen !
Het is trouwens allemaal de schuld van zijn moeder. Toen ik vroeg wat ze bedoelde met een koffertje zei ze: "hoe het eruit ziet is niet zo belangrijk !" Een lelijk afgewerkt exemplaar had ze waarschijnlijk niet verwacht ! 

Als eerste pin kan deze wel tellen vind ik!